Դոկտոր Ալիրեզա Չիզարի, Իրանական ռազմավար և բժշկական և դեղագործական սարքավորումների արտադրության, մատակարարման, բաշխման և արտահանման միության վարչության նախագահ, տարածաշրջանային և համաշխարհային ռազմավարական զարգացումների մասնագիտական հանդիպման ժամանակ զգուշացրեց․ Իրանի նկատմամբ ցանկացած ռազմական միջամտություն կամ ագրեսիվ ճնշում ոչ միայն քաղաքական համակարգի խափանում չի առաջացնի, այլ նաև կարող է նպաստել Իրանի պատմական երկու ուժերի՝ իրանական ազգայնականության և քաղաքական շիիզմի ավելի սերտ միավորմանը՝ մի խառնուրդ, որը չափազանց համախմբող, խթանող և պայթյունավտանգ է:
Նրա խոսքով՝ պատմությունը ցույց է տվել, որ իրանցի հասարակությունը, հատկապես արտաքին սպառնալիքների դեպքում, չհատվելու փոխարեն շարժվում է ներքին համերաշխության և համատեղ ինքնության վերագնահատման ուղղությամբ։ Նա կարծում է, որ որոշ արևմտյան քաղաքական գործիչներ պարզամտորեն կարծում են, թե արտաքին ճնշումները կարող են խորացնել ներքին բաժանումները, մինչդեռ Իրանի հասարակության համատեքստում այս ճնշումները հաճախ հանգեցնում են ազգային և կրոնական ուժերի համադրության։
Չիզարին նշեց՝ Իրանի նկատմամբ խիստ մոտեցումների և ռազմական կամ անվտանգության ճնշումների շարունակությունը կարող է վերածնունդ տալ «շիական ազգայնականության» տեսակ, որը ամրապնդում է քաղաքական համակարգի լեգիտիմությունը ժողովրդի աչքում և նույնիսկ ոչ գաղափարական շերտերին դնում է հայրենապաշտպանության դաշտում։
Հեղինակն ընդգծում է, որ նման արձագանքը միայն կրոնական համոզմունքներից չէ, այլ կապվում է Իրանի ժողովրդի պատմական և քաղաքակրթական արմատներին․ ժողովուրդ, որը պատմության ընթացքում բազմիցս արտաքին սպառնալիքների դեպքում համախմբվել է համատեղ ինքնության՝ ազգային և կրոնական դրոշի տակ։
Չիզարին հիմնվելով ժամանակակից պատմական փորձերի վրա՝ շեշտում է, որ Իրանի դեմ ցանկացած ռազմական գործողություն ոչ միայն ծախսատար և ապարդյուն կլինի, այլ կարող է ձևավորել լայնածավալ դիմադրություն հասարակության տարբեր շերտերում, ինչը կունենա լայն ազդեցություն տարածաշրջանային կայունության և միջազգային կարգի համար։
Նա հիշեցրեց Մահմուդ Աֆղանի ներխուժումը և իրանցի ժողովրդի արհամարհանքը, երբ գրեթե մեկ դար հետո ոչ մի կենդանի Աֆղանցի Իրանից իր հայրենիք չի վերադարձել, ինչպես նաև Նադիր Շահ Աֆշարի իշխանությունը, որը կարևոր է Իրանի և իրանցիների համար պատմության դասեր քաղելու տեսանկյունից։ Նա նաև ԱՄՆ-ի համար վտանգավոր դաշտավայրերը՝ Վիետնամի և Աֆղանստանի պատերազմները, որպես նախազգուշացում բերեց։
Նա նաև անդրադարձավ նոր ձևավորվող դաշինքներին, որոնք ձևավորվում են իրանական, ռուսական և չինական նման ասիական հզորությունների միջև և շեշտեց, որ արևմտյան՝ հատկապես ԱՄՆ-ի և Եվրոպայի ճնշումների շարունակումը Իսրայելի ռեժիմի առաջխաղացման միջոցով կարող է այս արևելյան առանցքները ավելի մոտեցնել։ Չիզարին այս ընթացքը տեսնում է ոչ որպես աշխարհի համար սպառնալիք, այլ որպես արևմտյան հակամարտային քաղաքականությունների բնական արդյունք՝ այնպիսի քաղաքականություններ, որոնք ավելի շատ փորձում են վտարել և զսպել, իսկ դրա արդյունքում միավորում և համախմբում են նշված երկրները։
Հանդիպման վերջում դոկտոր Ալիրեզա Չիզարին ընդգծեց, որ իր տեսակետը ելնում է տեղական ճանաչողությունից, դիվանագիտական փորձից և ռազմավարական վերլուծությունից։
Հետաքրքիր է, որ մասնագիտական լրատվամիջոցների տվյալներով՝ նման նախազգուշացումներ վաղուց էին հայտնում մեծ համաշխարհային ռազմավարական մտավորականներ՝ ինչպես ամերիկացի ռազմավար Զբիգնյեֆ Բրժինսկին, որը խորհրդանշական ԱՄՆ նախագահի անվտանգության խորհրդատու էր։ Չիզարիի խոսքով՝ այն, ինչը այսօր ակնհայտ է դառնում, իրականացնում է Բրժինսկու այն կանխատեսումները, որոնք եթե լուրջ ընդունվեին, այսօր տարածաշրջանային իրավիճակը կարող էր լինել այլ։
Արդյո՞ք այս դարում Իրանը կհանդիպի նոր Բրժինսկու։