تلخ و شیرین پرستاری در یک مرکز توانبخشی /مرهمی برزخم‌ها
بیرجند- پرستاران توانبخشی نگهداری از معلولان حضرت علی اکبر(ع) بیرجند به مناسبت روز پرستار از مصائب، تلخی و شیرینی های حرفه شان می گویند.
خبرگزاری مهر، گروه استان‌ها: نامش پرستار است و مرهم زخم و دردهایی که در سال‌های عمر به سراغ ما می‌آید. وقتی در اوج یک بیماری که تو را بر تحت بیمارستان نشانده، لبخندش به انسان آرامش می بخشد و چقدر صبورانه تلخی‌هایی که بروز می‌دهیم را تحمل می‌کند.
حال اگر این پرستار در یک مجموعه نگهداری معلولان این فرشتگان معصوم زمینی کار کند، بی شک این ارزش‌های اخلاقی در او چند برابر رشد می‌کند چرا که بی شک فعالیتی در چنین محیطی صبر بیشتری را می‌طلبد.
به بهانه میلاد حضرت زینب (س) و روز پرستار به سراغ پرستاران توانبخشی حضرت علی اکبر (ع) رفتیم و از آنها درباره حرفه شأن و خاطرات تلخ و شیرینشان پرس و جو کردیم.
معلولان در توانبخشی را عضوی از خانواده ام می دانم
ساره آهنی در گفت و گو با خبرنگار مهر با اشاره به اینکه از ۶ سال قبل در توانبخشی حضرت علی اکبر (ع) مشغول کار پرستاری و اکنون سرپرستار توانبخشی است، اظهار کرد: پرستار در این مجموعه با یک فرد بیمار و معلول مانند یک مادر، خواهر و یک عضو خانواده رفتار می‌کند.
وی بیان‌کرد: در بیمارستان پرستار هر چند سال در یک بخش به عنوان مثال بخش اطفال، قلب، جراحی و … کار و در همان حیطه کسب تجربه می‌کند، اما پرستاران توانبخشی، پرستاری را در همه این زمینه‌ها انجام می‌دهند که موجب می‌شود که تجربه آنان بیش از سایر همکارانشان شود.
سرپرستار مجموعه توانبخشی حضرت علی اکبر (ع) (ویژه نگهداری از معلولین) ادامه داد: البته ممکن است در بیمارستان دستگاه‌های به روزتر و بیشتری در دسترس باشد.
همه چیز به علاقه بستگی دارد
آهنگی درباره سختی کار پرستاری در توانبخشی نگهداری از معلولان، بیان کرد: به نظر من همه چیز بسته به علاقه خود فرد دارد چرا که اگر به کار و شغل خود علاقمند باشد سختی‌های در مسیر نیز برای او سهل خواهد شد ولی در غیر این صورت با اندک مانعی خسته می‌شود.
وی با اشاره به اینکه به کار و حرفه‌اش علاقمند است، یادآور شد: من به معلولان توانبخشی به عنوان بیمار نگاه نمی‌کنم و از آنجایی که شاید آنان را بیشتر از خواهران و بردارانم ببینم، آنان را عضوی از خانواده ام می‌پندارم.
سرپرستار مجموعه توانبخشی حضرت علی اکبر (ع) بیان کرد: سخت‌ترین کار بخش کار پرستاری وقتی است که واقعاً نمی‌توانی برای بیمار کاری انجام دهی و شاهد فوت او هستی که خاطرات تلخی در این زمینه برای هر پرستاری رقم می‌خورد.
علی سبزه کار که از حدود ۱۸ سال قبل به حرفه پرستاری مشغول بوده و چند ماهی است که در توانبخشی حضرت علی اکبر (ع) خدمت می‌کند نیز در گفت و گو با خبرنگار مهر اظهار کرد: به نظر من یکی از سخت‌ترین دوران پرستاری ایام کرونا بود.
سختی پرستاری در دوران کرونا
وی بیان کرد: نگرانی بابت گرفتار شدن به ویروس کرونا و انتقال آن به اطرافیان و خانواده دغدغه جدی برای ما بود که شرایط کاری را واقعاً سخت کرد.
سبزه کار در زمینه سختی‌های حوزه کاری خود با اشاره به اینکه حرفه پرستاری معمولاً نادیده گرفته می‌شود، ادامه بیان کرد: تمام کارهای یک بیمار توسط پرستار انجام می‌شود ولی در مواردی به نام پزشک تمام و در واقع زحمت او نادیده انگاشته می‌شود.
وی یادآور شد: در هر مجموعه، بیمارستان و یا توانبخشی و …که کار کنیم کار پرستاری به واسطه سر و کار داشتن با بیمار و دیدن رنج‌های جسمی یک فرد از نظر روحی و روانی انسان را آسیب پذیر می‌کند به ویژه وقتی شاهد فوت یک بیمار هستیم.
کمبود نیروی کار و پایین بودن حقوق‌ها مهمترین مشکل حوزه پرستاری
پرستار توانبخشی حضرت علی اکبر (ع) ادامه داد: از دیگر مشکلات حوزه پرستاری کمبود نیروی کاری و پایین بودن حقوق و دریافتی‌ها است.
سبزه کار با بیان اینکه در بسیاری از کشورها هر دو یا سه تخت بیمارستان یک پرستار دارد، گفت اما در کشور ما به واسطه کمبود نیروی انسانی تعداد زیادی بیمار به پرستار ارجاع می‌شود که کیفیت کار او را کاهش می‌دهد.
مرضیه بهمن زاده نیز که حدود ۲۰ سال در مجموعه توانبخشی حضرت علی اکبر (ع) به حرفه پرستاری مشغول بوده است در گفت و گو با خبرنگار مهر اظهار کرد: کار در توانبخشی را نه فقط به عنوان یک حرفه و شغل بلکه به عنوان یک کار خیرخواهانه و کمک به انسان‌هایی نیازمند ولی معصوم دیده‌ام.
پرستاری در توانبخشی تنها یک شغل نیست
وی بیان کرد: بسیاری از کسانی که در این مجموعه فعالیت می‌کنند به معلولان به عنوان اعضای خانواده خود نگاه می‌کنند و از هیچ خدمتی برای آنان فروگذار نیستند.
بهمن زاده افزود: طبیعی است که یکی از تلخ‌ترین اتفاقاتی که در دوران پرستاری در توانبخشی حضرت علی اکبر (ع) رخ می‌دهد، فوت معلول و بیماری است که سال‌ها در کنار او بوده و در لبخندها و رنج‌ها در کنارش زیسته‌ایم.
این پرستار خراسان جنوبی گفت: چه خدمتی بالاتر از اینکه سعی در کاهش آلام و رنج‌های فرشتگان معصومی داشته باشیم که یا از منظر جسمی و یا روحی دارای مشکلاتی هستند.
پرستاری سر و کار داشتن با بیمار و رنج‌های انسان است که بی شک در روح و جسم پرستار تأثیر گذاشته و صبری فوق العاده را در او به ودیعه می‌گذارد. امید که قدردان زحمات صبر و زحمات پرستاران سرزمینمان باشیم تا شوق خدمت در آنان افزون‌تر شود.
دیدگاهتان را بنویسید