از سین سلامت تا سوت داوری در گفتگو با رئیس اورژانس سمنان؛ داور ملی فوتبال

لطفاً خودتان را معرفی کنید و در مورد تحصیلاتتان بگویید.

پژمان قرائیان هستم، رئیس اورژانس پیش بیمارستانی و مدیریت حوادث دانشگاه علوم پزشکی استان سمنان. تحصیلاتم در مقطع کارشناسی ارشد است و در حوزه مدیریت بحران و اورژانس فعالیت می‌کنم.

از چه زمانی به رشته ورزش و داوری علاقه‌مند شدید؟ آیا قبل از ورود به حوزه‌های اورژانس و پزشکی بود؟
علاقه‌مندی من به فوتبال از دوران کودکی شروع شد. مثل خیلی از بچه‌ها، از همان زمان به فوتبال علاقه داشتم. به مرور زمان، این علاقه به سمت داوری پیش رفت و من در ۱۳ سال گذشته به‌صورت حرفه‌ای داوری فوتبال انجام می‌دهم. البته قبل از ورودم به دانشگاه علوم پزشکی و کارهای اورژانس، از درجات پایین داوری شروع کردم و حالا داوری ملی انجام می‌دهم.
مدرک داوری شما چیست؟ و چه مسیری را طی کردید تا به این سطح برسید؟

مدرک داوری من به‌تدریج و از درجه ۳ شروع شد. هر کدام از درجات، دوره‌های آموزشی و تست‌های بدنی خاص خودشان را دارند و باید بین آنها حداقل دو سال فاصله باشد. من دوره‌های درجه ۲ را در مراغه گذراندم و درجه ۱ را در قم. در نهایت، مدرک داوری ملی را در گرگان گرفتم و در حال حاضر در لیگ‌های ملی داوری می‌کنم.

آیا برنامه‌ای برای ارتقای حرفه داوری خود دارید؟
در حال حاضر، داور لیگ آزادگان، یعنی لیگ یک کشور هستم. البته در تلاشم تا به لیگ برتر راه پیدا کنم. مسیر پیشرفت در داوری سختی‌ها و چالش‌های خاص خود را دارد، ولی امیدوارم با تلاش به هدف برسم.
شما به‌عنوان رئیس اورژانس فعالیت دارید. از تجربه‌های خود در این حوزه بگویید.

من حدود ۹ سال است که در مجموعه دانشگاه علوم پزشکی فعالیت می‌کنم و سه سال است که در حوزه اورژانس مسئولیت‌های مختلفی دارم. در حال حاضر، رئیس مرکز اورژانس و مدیریت بحران دانشگاه هستم. همچنین در حوزه عملیاتی و مراقبت‌های درمانی اورژانس فعالیت می‌کنم.

داوری و کار در اورژانس چه شباهت هایی دارند؟
تشابهاتی بین داوری و کار اورژانس وجود دارد. در هر دو، شما باید در لحظاتی کوتاه تصمیمات حیاتی بگیرید. در اورژانس، باید بر اساس تجربیات علمی و عملی، سریع تصمیم بگیرید تا جان بیماران را نجات دهید. در داوری هم تصمیمات آنی می‌تواند سرنوشت تیم‌ها را تغییر دهد. این مهارت‌ها در هر دو حوزه به من کمک کرده است.
خاطره‌ای خوب یا بد از داوری یا کار در اورژانس دارید؟

اشتباهات، تلخ‌ترین خاطرات در داوری هستند؛ مثلاً زمانی که تصمیم اشتباهی بگیرید که روی یک تیم تأثیر بگذارد. خاطرات خوب زمانی است که داوری موفقی داشته باشید و بعداً فیلمش را ببینید. در اورژانس هم هر نجات موفقیت‌آمیز بیمار برایم خاطره‌ای خوب است، و بالعکس، مواقعی که نمی‌توانیم جان بیماری را نجات دهیم، از تلخ‌ترین خاطراتم هستند.

به نظر شما کدام‌یک از شغل‌های داوری و اورژانس سخت‌تر هستند؟
هر دو شغل استرس‌های خاص خود را دارند، ولی استرس در اورژانس بیشتر است چون با جان مردم سروکار داریم. البته استرس داوری هم وجود دارد، اما به‌نوعی لذت‌بخش‌تر است؛ چون بیشتر نگران نتیجه بازی هستید.
اگر بخواهید به فرزندتان توصیه کنید که یکی از این دو شغل را انتخاب کند، کدام را پیشنهاد می‌دهید؟

به‌عنوان یک شغل، داوری در کشور ما شغل محسوب نمی‌شود. درآمد داوری بسیار ناچیز است و به همین دلیل من توصیه نمی‌کنم که به‌عنوان منبع درآمد به آن نگاه شود. ولی علاقه به ورزش را همیشه پیشنهاد می‌کنم.

در نهایت، به داوری خود چه نمره‌ای می‌دهید؟
من فکر می‌کنم که نمره ۱۷ از ۲۰ را به خودم بدهم. همیشه جا برای پیشرفت هست و در تلاش برای ارتقا داوری خود هستم.
*در پایان، نکته‌ای دارید که بخواهید به آن اشاره کنید؟
کار در اورژانس و داوری هر دو بسیار پرتنش و دشوار است. امیدوارم که بتوانم با تلاش‌ بیشتر در هر دو حوزه پیشرفت کنم و به سلامت روح و روان خود نیز توجه داشته باشم.