۸ مارس؛ روز جهانی زن و ادعای غرب در حمایت از حقوق زنان
در تقویم میلادی، ۸ مارس به عنوان روز جهانی زن نامگذاری شده و تداعی‌گر سال‌ها تبعیض علیه زنان غربی است.
خبرگزاری مهر، گروه جامعه؛ در تقویم میلادی ۸ مارس به عنوان روز جهانی زن نامگذاری شده است. این روز از دیرباز در بسیاری از کشورها از سوی جریانات حامی حقوق زنان گرامی داشته می‌شود. در سال‌های اخیر این روز در میان مردم ما هم شناخته شده و بازار تبریک و گرامیداشت به انحای مختلف در این روز داغ می‌شود اما مطابق بسیاری از رسوم و آئین‌های وارداتی مانند کریسمس و ولنتاین نه ارتباطی با تاریخ و فرهنگ ما دارد و نه کسی از فلسفه آن اطلاع دارد.
بررسی وقایع تاریخی در این روز نشان می‌دهد حتی اگر فارغ از دغدغه‌های دینی و فرهنگ ایرانی به تاریخ بنگریم و صرفاً نگاه انسان‌دوستانه در این وقایع را در پیش بگیریم، ۸ مارس روز تبریک گفتن به زنان نیست. زیرا این روز یادآور تاریخ سیاه غرب در برخورد با زنان و مطالبات و حقوق‌شان است و سال‌ها تلاش و جان فشانی زنان اروپایی و آمریکایی برای دستیابی به حقوق اولیه خود را تداعی می‌کند.
۸ مارس؛ تداعی‌گر سال‌ها تبعیض علیه زنان غربی
ماجرا از ۸ مارس ۱۸۵۷ میلادی آغاز شد. به دنبال افزایش بی عدالتی و نابرابری در شرایط کاری و همچنین دستمزد کم کارگران زن در نقاط مختلف اروپا و آمریکا اعتراض کردند. این مسئله در جاهای مختلفی تکرار شد و عده زیادی از زنان دست به تظاهرات زدند. اما ماجرا برای کارگران نساجی زن در یک کارخانه پوشاک در شهر شیکاگو جور دیگری رقم خورد. وقتی این بانوان برای اعتراض به این شرایط اعتصاب کردند، صاحب این کارخانه آنان را در محل کارشان حبس کرد تا حرکت اعتراضی این زنان به جاهای دیگر کارخانه سرایت نکند. اما این کارخانه به دلیل نامعلومی آتش گرفت و ۱۲۹ نفر از آنها در این آتش سوخته و جان باختند.
این روز شوم در سال‌های بعد تبدیل به روزی شد که در نقاط مختلف آمریکا و اروپا زنان برای اعتراض به تبعیض در شرایط کاری و استثمار آنان توسط سرمایه داران به برگزاری تظاهرات می‌پرداختند. در سال‌های بعد این روز به روز زن نام گذاری شد و هرساله راهپیمایی‌هایی برای احقاق حق زنان، مقابله با تبعیض، فریاد علیه بی عدالتی و مبارزه در راه کسب حق رأی در اروپا در این روز برگزار می‌شد. زنان اروپایی تا ابتدای قرن بیستم حتی از حق رأی و تعیین سرنوشت خود محروم بودند.
جنگ جهانی اول شرایط را برای زنان کارگر سخت‌تر کرد. نبود مردان و افزایش حضور زنان در کارخانه‌ها شرایط تبعیض‌آمیز بیشتری ایجاد کرد و زنان مجبور شدند در ازای دریافت دستمزدهای خیلی کم کارهای سخت‌تری بر عهده بگیرند.
کار به جایی رسید که فعالان جنبش‌های زنان به دلیل سرخوردگی و بی عدالتی دست به افراط زدند و رفته رفته مطالبات از اشتغال، شرایط کاری و حق رأی به مسائل فیزیولوژیکی زنان، مخالفت با تولید مثل، آزادی‌های جنسی، خانواده ستیزی، دین گریزی و حتی نفی زنانگی، تقابل با مردان و آنارشی جنسی کشاند.
افزایش تعداد زنان قربانی خشونت در جهان
سرمایه داران غربی به ویژه در قرن نوزدهم به ترویج این تفکرات روی خوش نشان دادند. زیرا این جریانات به دلیل برابری خواهی افراطی و در نظر گرفتن حقوق و تکالیف یکسان برای زن و مرد به استفاده بیشتر از زنان در مشاغل سخت با دستمزد کم منجر شد. از طرفی استفاده از زنان و زیبایی‌های ظاهری آنان در تبلیغات و فروش محصولات سود کلانی برای آنان به همراه داشت.
از جایی به بعد جسم زنان به کالایی پربها برای استثمار سرمایه‌داران تبدیل شد تا جایی که امروز قاچاق برده جنسی به یکی از پرسودترین تجارت‌های جهان در کنار قاچاق اسلحه تبدیل شود. این اقدامات نه تنها موجب کرامت زن نشد بلکه ظلم‌های ساختار یافته‌تری بر زن غربی روا داشت. این روز یادآور تاریخ سیاه غرب در برخورد با زنان و مطالبات و حقوق‌شان است و سال‌ها تلاش و جان فشانی زنان اروپایی و آمریکایی برای دستیابی به حقوق اولیه خود را تداعی می‌کند
بر اساس گزارش سازمان ملل در سال ۲۰۲۰، از هر ۱۰ قربانی قاچاق انسان در سطح جهان، چهار نفر زن بالغ و دو نفر دختربچه بودند و ۹۱ درصد از قربانیان قاچاق برای استثمار جنسی، زن‌اند. همچنین قربانیان زن به میزان سه‌برابر بیشتر از مردان مورد خشونت فیزیکی توسط قاچاقچیان قرار می‌گیرند.
بخش زنان سازمان ملل همچنین گزارش می‌دهد: «تقریباً از هر سه‌نفر یک‌نفر حداقل یک‌بار در زندگی خود مورد خشونت فیزیکی یا جنسی شریک صمیمی، خشونت جنسی غیر شریک یا هر دو قرار گرفته‌اند. یعنی حدود ۷۳۶ میلیون زن و معادل ۳۰ درصد از زنان زنان ۱۵ سال به بالا. این گزارش نشان می‌دهد که در سال ۲۰۲۲، حدود ۴۸ هزار و ۸۰۰ زن در سراسر جهان توسط شریک جنسی خود یا سایر اعضای خانواده کشته شده‌اند».
از طرفی بحران‌های اقلیمی و بهداشتی به خشونت علیه زنان دامن می‌زند. بحران‌های درهم‌تنیده ازجمله بحران‌های اقتصادی، درگیری‌ها و تغییرات آب‌وهوایی، خشونت‌های مبتنی بر جنسیت را تشدید می‌کنند. تغییرات اقلیمی و تخریب محیط‌زیست، خطرات خشونت علیه زنان را به‌دلیل جابه‌جایی، کمبود منابع، ناامنی غذایی و اختلال در خدمات به بازماندگان افزایش می‌دهد. تخمین زده می‌شود که ۸۰ درصد از افرادی که به‌دلیل تغییرات آب و هوایی آواره شده‌اند، زنان‌اند.
ما از غرب در حوزه زنان طلبکاریم
از این دست آمارها در خصوص تبعیض علیه زنان در جهان و نقض حقوق آنان بسیار است. لذا می‌توان دریافت مبارزات زنان غربی در راستای رسیدن به حقوق خود در زیر سایه سرمایه داری راه به جایی نبرده است و استعمار و استثمار زنان در غرب بیش از گذشته در جریان است. از این رو پیچیدن نسخه غربی برای کشورهای اسلامی، با وجود با سابقه ارتقای کرامت زنان در اسلام، امری غلط و بی فایده است.
رهبر انقلاب در این خصوص فرموده‌اند: «من یک وقتی گفتم؛ از من سوال کردند که شما در مقابل آنچه که غربی‌ها درباره‌ی مسئله‌ی زن در کشور میگویند، چه دفاعی دارید؟ من گفتم: ما دفاع نداریم، ما هجوم داریم! ما در مسئله‌ی زن، از غرب طلبکاریم؛ ما مدعی غربیم؛ آنها هستند که دارند به زن ظلم می‌کنند، زن را تحقیر می‌کنند، جایگاه زن را پایین می‌آورند؛ به اسم آزادی، به اسم اشتغال، به اسم مسئولیت دادن، آنها را مورد فشارهای روحی، روانی، عاطفی و اهانت شخصیتی و شأنی قرار می‌دهند؛ آنها باید جواب بدهند».
به همین جهت در روز ۸ مارس، به جای تبریک باید عبرت بگیریم.
دیدگاهتان را بنویسید