تهیه و تنظیم: صبا نصراللهی
هر تابستان، سیلی از توصیه‌ها درباره لزوم نوشیدن آب به جان مخاطبان سرازیر می‌شود: «در روز ۸ لیوان آب بنوشید»، «اگر آب ننوشید کلیه‌تان از کار می‌افتد»، «آب بخور، حتی اگر تشنه نیستی!»
اما آیا این حجم از توصیه‌ها آگاهانه و بر مبنای نیاز بدن است یا ما را به یک رفتار اجباری و مکانیکی سوق می‌دهد؟
واقعیت این است که آب، با همه‌ی اهمیتش، مثل هر چیز دیگری در بدن به نظم و توازن نیاز دارد. بدن ما سیستم دقیقی برای اعلام تشنگی دارد، که در صورت عملکرد طبیعی، یکی از قابل‌اعتمادترین حس‌های زیستی است. فشار بیش از حد برای نوشیدن آب بدون توجه به نشانه‌های واقعی بدن، گاهی به اختلالات الکترولیتی و بار اضافی بر کلیه‌ها منجر می‌شود.
از سوی دیگر، برخی افراد به دلیل توصیه‌های نادرست یا رقابت‌های تبلیغاتی، نوشیدنی‌های فاقد ارزش غذایی یا حتی مضر را جایگزین آب می‌کنند؛ تصور غلطی که در نهایت منجر به سوءتغذیه آبی و قند پنهان می‌شود.
مسئله اصلی اینجاست: به جای «اجبار به آب خوردن»، باید «آموزش تشخیص نیاز بدن» را تقویت کرد. دانستن این‌که چه زمانی بدن نیاز به مایعات دارد، چطور باید تعادل نمک و آب را حفظ کرد، و تفاوت میان تشنگی و گرسنگی را شناخت، مهم‌تر از هر توصیه کلی و عمومی است.
در عصر اطلاعات، سواد سلامت یعنی تفکیک داده‌ی درست از تبلیغ، نیاز از وسواس، و توصیه از اجبار.