ضدباکتری یا ضدسلامت؟ نقدی بر وسواس پاکیزگی در زندگی روزمره

تهیه و تنظیم: مهسا رفیع زاده

صابون‌های ضدباکتری، ژل‌های الکلی، اسپری‌های ضدعفونی‌کننده، دستمال‌های آنتی‌باکتریال… در ظاهر همه این‌ها قرار است ما را سالم نگه دارند، اما آیا همیشه این‌طور است؟

زندگی پس از همه‌گیری کرونا، بسیاری از ما را به سوی نوعی وسواس رفتاری در پاکیزگی سوق داد. اما علم می‌گوید بدن ما نیاز به تماس کنترل‌شده با میکروب‌ها دارد تا سیستم ایمنی‌اش به درستی آموزش ببیند. این‌که کودکی همیشه در محیطی استریل بزرگ شود، لزوماً نشانه سلامت او نیست؛ برعکس، احتمال آلرژی‌ها و بیماری‌های خودایمنی در چنین کودکانی بالاتر است.

از طرف دیگر، استفاده مداوم از مواد ضدباکتری در خانه یا محل کار، باعث از بین رفتن باکتری‌های مفید و ایجاد مقاومت دارویی در میکروب‌ها می‌شود؛ خطری خاموش اما واقعی.

بهداشت، با وسواس فرق دارد. شستن دست‌ها پس از استفاده از سرویس بهداشتی، عاقلانه و ضروری‌ست؛ اما ضدعفونی کردن گوشی موبایل و درب یخچال هر ساعت، فقط اضطراب را افزایش می‌دهد.

سلامت واقعی، در توازن است؛ نه در جنگ بی‌پایان با هرآن‌چه میکروسکوپی‌ست. اجازه بدهیم سیستم ایمنی ما، فرصت یادگیری و تمرین داشته باشد — همان‌طور که خودمان هم نیاز به تمرین زندگی داریم.