بازدید گزینشی رئیس‌جمهور از سالن اختصاصی اتحادیه ایزومی در نمایشگاه ایران‌هلث / انتقادها از روند یک‌سویه و دولتی شدن نمایشگاه بالا گرفت / از وعده وفاق تا مسیر نفاق!
در حالی که نمایشگاه بین‌المللی ایران‌هلث، به‌عنوان مهم‌ترین رویداد سالانه حوزه تجهیزات پزشکی و سلامت کشور شناخته می‌شود، بازدید رئیس‌جمهور دکتر مسعود پزشکیان از تنها یک سالن خاص (۳۸B) و آن هم صرفاً از چند شرکت وابسته به اتحادیه ایزومی، موجی از اعتراض و نگرانی را در میان فعالان صنف تجهیزات پزشکی و شرکت‌های دانش‌بنیان به‌دنبال داشت. منتقدان می‌گویند این اقدام، نمادی از انحصار، رانتی شدن فضا، حذف رقبا و تقلیل جایگاه یک نمایشگاه ملی به سکوی تبلیغاتی یک حلقه محدود است؛ روندی که نه‌تنها وفاق صنفی را تهدید می‌کند، بلکه خطر تبدیل «ایران‌هلث» به «ایزومی‌هلث» را به واقعیت نزدیک‌تر کرده است.
صبح امروز، دکتر مسعود پزشکیان، رئیس‌جمهور، در جریان بازدید از بیست‌وششمین نمایشگاه بین‌المللی ایران‌هلث، تنها به سالن ۳۸B سر زد؛ سالنی که طی سال‌های اخیر به‌طور کامل در اختیار اتحادیه تولید و صادرات تجهیزات پزشکی ایران (ایزومی) قرار داشته است. این بازدید محدود در حالی صورت گرفت که صدها شرکت فناور، دانش‌بنیان و فعال حوزه تجهیزات پزشکی در دیگر سالن‌های نمایشگاه مستقر بودند اما مورد بازدید و توجه قرار نگرفتند.
بر اساس مشاهدات و گزارش‌های میدانی، بازدید رئیس‌جمهور تنها از غرفه‌های معدودی صورت گرفت که همگی متعلق به اعضای اتحادیه ایزومی بودند. از جمله این غرفه‌ها می‌توان به «پویندگان راه سعادت» با مدیریت آقای یعقوب‌زاده (رئیس اتحادیه)، «الکترونیک برتر» با مدیریت آقای کمپانی (نایب‌رئیس اتحادیه)، و شرکت «انیسان» با مدیریت خانم باقرنیا (دبیر اتحادیه) اشاره کرد. این موضوع واکنش‌های گسترده‌ای را در بین فعالان صنعت تجهیزات پزشکی به دنبال داشته است.
منتقدان می‌گویند این شیوه بازدید، نه‌تنها خلاف روح نمایشگاه‌های ملی و تخصصی است، بلکه نشان‌دهنده روندی نگران‌کننده در دولتی کردن کامل نمایشگاه ایران‌هلث و حذف تدریجی سایر تشکل‌ها و بازیگران صنفی مستقل است. در شبکه‌های اجتماعی و گروه‌های تخصصی، این اقدام به‌عنوان «رسمیت‌بخشیدن به انحصار ایزومی» و حتی با تعابیری مانند «ایزومی‌هلث»، «پدرخوانده‌هلث» ، «استالین هلث» و «توتالیتر‌هلث» مورد انتقاد قرار گرفته است که رسانه ریان ایجاد فضایی برای استفاده از این ادبیات را دون شان صنف خدوم تجهیزات پزشکی می‌داند.
در همین راستا، برخی تحلیل‌گران با اشاره به غرفه‌سازی یک‌شکل و فضای یکنواخت و مشابه سالن ۳۸B، این بخش را با نمایشگاه‌های بلوک شرق در دوران اتحاد جماهیر شوروی استالین مقایسه کرده‌اند. به گفته آنان، فضای یکپارچه و غیررقابتی این سالن با هدف نمایش وحدت ظاهری طراحی شده، اما در عمل باعث تحقیر سایر شرکت‌ها و تقویت انحصارگری شده است.
این در حالی است که بسیاری از شرکت‌های دانش‌بنیان، نوآور و حتی مجموعه‌های وابسته به معاونت علمی ریاست‌جمهوری، به دلیل شرایط ناعادلانه و فرصت نابرابر دیده‌شدن، حتی امکان ارائه دستاوردهای خود را نیز به طور کامل پیدا نکردند.
فعالان صنف تجهیزات پزشکی می‌گویند چنین رویکردی، نه‌تنها سبب بی‌اعتمادی، نفاق و تفرقه در بدنه صنعت می‌شود، بلکه زمینه‌ساز شکل‌گیری نمایشگاه‌های موازی همچون «ایران‌مد» و تحریم نمایشگاه ایران‌هلث از سوی تشکل‌هایی نظیر انجمن تأمین‌کنندگان تجهیزات پزشکی و مرآت شده است.
شکل‌گیری این رویدادهای مستقل، نتیجه‌ی رقابت نیست؛ بلکه محصول یک انحصار سیستماتیک، تبعیض ساختاری و سهم‌خواهی بی‌پرده‌ی گروهی محدود است که سال‌هاست با تکیه بر رانت و حذف رقبا، خود را یگانه صاحب سِن نمایشگاه تلقی می‌کنند.
برخی دیگر نیز معتقدند با ادامه این روند و رویکرد رانتی در بازدیدهای رسمی، «وفاق صنفی» عملاً جای خود را به «نفاق ساختاری» خواهد داد؛ روندی که نه در شأن جایگاه ایران‌هلث به‌عنوان بزرگ‌ترین رویداد سلامت کشور است، و نه در شأن ریاست‌جمهوری که باید نماینده‌ی همه‌ی بدنه صنعت باشد، نه صرفاً یک تشکل خاص.
جناب آقای دکتر پزشکیان؛ ما به شما امید داشتیم. امید به بازگرداندن عدالت در مدل تخصیص ارز، امید به حمایت واقعی از تأمین‌کنندگان تجهیزات حیاتی، امید به اصلاح ریشه‌ای در نظام خرید دولتی و بیمه‌ای. اما با همین یک بازدید – این بازدید رانتی، گزینشی و تحقیرآمیز – آخرین رشته‌های امید نیز در حال گسستن است.
اگر نمایشگاه ایران‌هلث همچنان ابزار تسویه‌حساب‌های صنفی و تحکیم جایگاه حلقه‌های بسته مدیریتی باقی بماند، این رویداد دیر یا زود اعتبار خود را در سطح ملی و بین‌المللی از دست خواهد داد. شأن ایران‌هلث بیش از آن است که در انحصار یک گروه خاص و سبک نمایش‌های فرمایشی آن‌ها بماند.
ما این مسیر را مسیر انحصار می‌دانیم، نه توسعه! فراموش نکنید: وقتی نمایشگاه ملی به تریبون یک گروه خاص بدل شود، دیگر نه سلامت ملی حفظ می‌شود، نه اعتماد صنفی.
دیدگاهتان را بنویسید