جای خالی افراد در اینوتکس 2024
به گزارش ریان، اینوتکس ۲۰۲۴ کار خود را تمام کرد و ماموریتش با وجود تمام نقص‌هایی که امسال هم داشت، توانست دستاوردهایی هم داشته باشد. در این یادداشت به خوبی‌ها و بدی‌های این رویداد نگاه انداخته‌ایم. سیزدهمین دوره از اینوتکس در پارک فناوری پردیس برگزار شد و آن‌طور که اعلام شد بیش از ۱۰۰ هزار نفر از این نمایشگاه بازدید کردند. دستاوردهای دیگر اینوتکس به انعقاد قرارداد بیش از ۱۵۲ تفاهم‌نامه به ارزش ۲۳۰۰ میلیارد تومان برمی‌گردد و نکته‌ای که در این میان برای اکوسیستم استارتاپی کشور مهم است اینکه نزدیک به ۲۰ درصد تیم‌های حاضر در اینوتکس را تیم‌های استارتاپی تشکیل می‌دادند. […]
به گزارش ریان، اینوتکس ۲۰۲۴ کار خود را تمام کرد و ماموریتش با وجود تمام نقص‌هایی که امسال هم داشت، توانست دستاوردهایی هم داشته باشد. در این یادداشت به خوبی‌ها و بدی‌های این رویداد نگاه انداخته‌ایم.
سیزدهمین دوره از اینوتکس در پارک فناوری پردیس برگزار شد و آن‌طور که اعلام شد بیش از ۱۰۰ هزار نفر از این نمایشگاه بازدید کردند. دستاوردهای دیگر اینوتکس به انعقاد قرارداد بیش از ۱۵۲ تفاهم‌نامه به ارزش ۲۳۰۰ میلیارد تومان برمی‌گردد و نکته‌ای که در این میان برای اکوسیستم استارتاپی کشور مهم است اینکه نزدیک به ۲۰ درصد تیم‌های حاضر در اینوتکس را تیم‌های استارتاپی تشکیل می‌دادند. این موضوع نشان می‌دهد اینوتکس بیش از پیش ارتباط بین شرکت‌های دانش‌بنیان و استارتاپی را پررنگ کرده و شاید بتواند این مرز را به‌زودی در هم بشکند.
نمایشگاهی نه برای عموم
نمایشگاه اینوتکس امسال هم مانند سال‌های قبل در پارک فناوری پردیس برگزار شد و افتتاحیه آن تقریباً همزمان با نمایشگاه مهم دیگری در کشور یعنی نمایشگاه کتاب بود. شاید از خود بپرسید ارتباطی بین این دو رویداد وجود ندارد اما واقعیت اینجاست که در وهله اول باید به مفهوم «نمایشگاه» فکر کنیم. نمایشگاه در ایران برای بسیاری از مردم یک تفریح است و افراد زیادی هستند که «نمایشگاه‌گردی» می‌کنند. آنها به شوق گرفتن وسایلی از غرفه‌ها یا خوردن خوراکی‌ها در یک محیط شلوغ و سرسبز یا معاشرت کردن با مردم به دیدن این نمایشگاه‌ها می‌روند بدون آنکه لزوماً «مشتری» یا «مخاطب» آن نمایشگاه باشند. تفاوتی که اینوتکس با نمایشگاه‌هایی نظیر نمایشگاه کتاب یا حتی همتای آن یعنی الکامپ دارد این است که نمی‌تواند میزبان افراد «نمایشگاه‌گرد» باشد.
اینوتکس در پارک فناوری پردیس برگزار می‌شود؛ پارکی در جاده دماوند و چندین کیلومتر دورتر از تهران. جایی که اینوتکس برگزار می‌شود نه سرویس رفت و برگشتی با وسایل نقلیه دارد و نه مسیر سرراستی است. عمده کسانی که به اینوتکس می‌آیند نام آن را برخلاف الکامپ یا سایر نمایشگاه‌های مهم دیگر روی بیلبوردهای شهری و جراید و… ندیده‌اند و اخبار آن را از قبل دنبال کرده‌اند. همه اینها دست به دست هم می‌دهد تا اینوتکس یک نمایشگاه تخصصی باشد و بتوان امیدوار بود کمتر کسی صرفاً برای بازدید و گردش به آن سر می‌زند.
با نگاهی به بازدیدکنندگان و صحبت با آنها نیز می‌توان به این نکته پی برد. عمده بازدیدکنندگان اینوتکس جوانانی هستند که با امید در کشور مانده‌اند تا کاری را پیش ببرند. صحبت با بازدیدکنندگان حکایت از این دارد که این افراد عمدتاً در اکوسیستم استارتاپی یا فناورانه و دانش‌بنیان کشور فعالیت دارند یا دست‌کم قصد فعالیت در این فضاها را دارند. اشتیاقی که این افراد برای صحبت با غرفه‌داران و سایر تیم‌ها دارند، بارقه‌های امیدی را در آدمی می‌دمد. انتقادات تند و تیزی هم که این افراد از سیاست‌های اشتباه در اقتصاد دیجیتال دارند شنیدنی است و گاه صحبت‌هایی رد و بدل می‌شود که از منظر همه رسانه‌ها مغفول مانده است. همه این موارد نشان از فضایی پویا دارد که برای دوستداران فناوری و خلاقیت در کشور، بستر مناسبی است.
اینوتکس امسال شامل بخش‌هایی چون معرکه، استیج و… بود که هر یک به‌نوعی فعالیت خود را طی این چند روز ادامه دادند. برخی از این بخش‌ها مانند معرکه اینوتکس جایی هستند که تیم‌های بسیار کوچک خودشان را معرفی می‌کنند و یک تمرین مناسب برای آینده کاری خود را سپری می‌کنند و برخی از بخش‌ها مانند گفتمان حاکمیت و دولت درباره موضوع‌های دانش‌بنیان و فناورانه بحث‌های کلان‌تری را مطرح می‌کنند. این بخش میزبان چند تن از نمایندگان دولت و مجلس بود و با اینکه برخی از سخنرانان آن با سیاست‌های غلط پارک فناوری پردیس از برگزاری جلسه محروم شدند (مانند حامد بیدی بنیان‌گذار مجموعه کارزار که هر دو سخنرانی‌اش از سوی حراست پارک فناوری پردیس لغو شد) اما صحبت‌های مهمی درباره دیدگاه حاکمیت به موضوع فناوری در آن بازگو شد. هرچند بسیاری از این صحبت‌ها تکراری و شعارگونه به نظر می‌رسد اما صحبت نکردن درباره آنها یعنی سانسور بیشتر، و به نظر می‌رسد با وجود همین سیاست‌های غلط نظیر لغو کردن جلسات برخی سخنرانان، کماکان باید به گفت‌وگو ادامه داد.
از آن سو اینوتکس امسال برای اولین بار رویداد اینونایت را نیز در دسترس عموم مردم قرار داد. اینونایت یا شب‌های اینوتکس مراسمی بود که در سالیان گذشته فقط برای مهمانان خارجی و مدیران شرکت‌های مستقر در پارک برقرار بود اما امسال میزبان عموم مردم شد. این مراسم‌ها به تقلید از برگزاری چنین رویدادهایی در کشورهای دیگر در اینجا برگزار شده و واقعیت این است که فضایی به‌جز سرگرمی ندارد. اینونایت توانست یک محیط سرگرم‌کننده برای دوستداران فناوری باشد و دستاورد خاصی به‌جز سرگرم کردن مردم در شب‌های پرستاره آسمان شهر پردیس نداشت و به نظر می‌رسد مقصود از راه‌اندازی آن هم همین سرگرمی بوده و به‌دنبال دستاورد بیشتری نبوده است.
دیدگاهتان را بنویسید