دستاوردسازی های پس از گل به خودی را بس کنید
اهل نصیحت نیستم اما مدام این پیام در ذهنم نقش می بندد که لطفا این دستاوردسازی های پس از گل به خودی را بس کنید…
در داستان ها آمده است که روزی روزگاری در محله ای از شهر، گروهبان قندلی مسئول رسیدگی به امنیت منطقه شد. با توجه به اینکه هیچ مشکلی در منطقه پیش نمی آمد، لاجرم کارکرد او نیز در چشم مردم دیده نمی شد و اهمیتی برای او قائل نبودند. روزی فکری به سرش خطور کرد و به بیرون شهر رفت و با گروهی از دزدان پیمان بست؛ اینگونه که دزدان هر شب می آمدند و بخشی از خانه های محله را خالی می کردند، صبح که می شد مردم میرفتند سراغ گروهبان قندلی و او مامور رسیدگی به دزدی می شد. پس از چند ساعت به بیرون شهر می رفت و با دادن حق حساب دزدان، بخشی از اموال را پس می گرفت و به شهر باز می گشت و به مردم تحویل می داد. مردم هم به حضور وی افتخار می کردند و به وی پاداش می دادند و خودش نیز هر روز برای خودش دستنوشته و پیام تبریک به دیوار الصاق می کرد.
چه داستان آشنایی؛ چندی پیش نیز تاریخ نمایشگاه تخصصی یک صنف را از زمان برگزاری اصلی آن به انتهای فروردین آورده بودند و پس از اینکه صدای همه در آمد و عده ای هم نمایشگاه را تحریم کردند و گفتند حضور پیدا نمی کنند به یک باره برخی منابع اعلام کردند که تاریخ نمایشگاه به زمان سابق آن بازگشته است. مگر نه اینکه برنامه ریز و مجری دولت است و یک تشکل صنفی همراه این اتفاقات است؟! سوال منطقی پیش می آید که یا از ابتدا دولت هر کاری خواسته کرده و به نظر صنف توجهی نداشته است که وای بر این همه بی ارزش کردن جایگاه صنفی توسط یک تشکل صنفی ! و یا اینکه تشکل صنفی از ابتدا در جریان تغییر بوده و برای خوشایند دولتی ها صدایش در نیامده و پس از بلند شدن صدای فعالان صنفی در عملی خود قهرمان پندارانه آمده و تاریخ را جابجا کرده که باز هم وای به حال صنف با چنین تشکل صنفی که شاید اولویتش رضایت دولت است نه رضایت همکاران!
راستی یادم هست روزی فردی می گفت حضور دولت در برنامه ریزی و اجرای امور صنفی و واردات و تولید محصولات در رقابت با بخش خصوصی، سم است و مرگ بر مداخله دولتی! اما گویا جدیدا چون به خلوت می روند ، آن کار دیگر می کنند و دولت آنقدر ها که میگویند تلخ نیست!
هر چه بیشتر فکر میکنم ، کمتر میفهمم که چرا نمایشگاهی که روزی محور تجمیع چندین تشکل صنفی بزرگ خصوصی بود، با برخی رفتارهای یک تشکل صنفی از جایگاه بالا به قعر سقوط کرده است و به قول معروف “علی مانده و حوضش”.
اهل نصیحت نیستم اما مدام این پیام در ذهنم نقش می بندد که لطفا این دستاوردسازی های پس از گل به خودی را بس کنید…
میلاد زارعی / خبرنگار حوزه اجتماعی و سلامت
دیدگاهتان را بنویسید