محاصره‌ی بی‌صدای تخصص در تجهیزات پزشکی
به نقل از سیاست روز، در فضای پیچیده و به‌شدت فنی نظام سلامت کشور، اداره کل تجهیزات پزشکی یکی از حساس‌ترین نهادهایی‌ست که عملکرد آن مستقیماً با جان مردم گره خورده است. این اداره، متولی پایش و تأیید هزاران قلم کالای حیاتی برای مراکز درمانی‌ست؛ از دستگاه‌های تصویربرداری پیشرفته گرفته تا تجهیزات تنفسی، آزمایشگاهی و دندان‌پزشکی، با چنین شرح وظایفی، روشن است که بدنه کارشناسی این مجموعه باید از متخصص‌ترین نیروهای کشور تشکیل شده باشد. اما آیا چنین است؟ واقعیت این است که اداره کل تجهیزات پزشکی سال‌هاست از کمبود نیروی انسانی متخصص رنج می‌برد. در بیشتر اداره‌های […]
به نقل از سیاست روز، در فضای پیچیده و به‌شدت فنی نظام سلامت کشور، اداره کل تجهیزات پزشکی یکی از حساس‌ترین نهادهایی‌ست که عملکرد آن مستقیماً با جان مردم گره خورده است.
این اداره، متولی پایش و تأیید هزاران قلم کالای حیاتی برای مراکز درمانی‌ست؛ از دستگاه‌های تصویربرداری پیشرفته گرفته تا تجهیزات تنفسی، آزمایشگاهی و دندان‌پزشکی، با چنین شرح وظایفی، روشن است که بدنه کارشناسی این مجموعه باید از متخصص‌ترین نیروهای کشور تشکیل شده باشد. اما آیا چنین است؟
واقعیت این است که اداره کل تجهیزات پزشکی سال‌هاست از کمبود نیروی انسانی متخصص رنج می‌برد. در بیشتر اداره‌های زیرمجموعه آن—از پرتو تصویر و بیوالکتریک گرفته تا دندان‌پزشکی و تجهیزات آزمایشگاهی—تعداد کارشناسانی که هم تحصیلات تخصصی مرتبط دارند و هم تجربه کافی برای تحلیل فنی و نظارتی، به‌شکل نگران‌کننده‌ای کم است.
این موضوع، برای هر نهاد نظارتی یا حتی مدیر تازه‌واردی که بخواهد ساختار را از نزدیک بررسی کند، به‌سادگی قابل مشاهده است. اما مسئله‌ای که همیشه در راستای تامین منافع جریان‌هایی خاص و سودجو زنگهای خطر را به صدا درآورده، نه فقط همین کمبود، بلکه برخوردی‌ست که با همین تعداد اندک کارشناسان خبره در حال رخ‌داد و شکل‌گیری‌ست.
اخیرا شنیده‌های ناگواری از فشارهایی حکایت دارد که برخی گروه‌های ذی‌نفع و سودجو برای جابه‌جایی یا کنار گذاشتن کارشناسان متعهد وارد کرده‌اند؛ کارمندانی که به‌دلیل آشنایی عمیق‌شان با مقررات، استانداردها و ریشه‌های فساد احتمالی، موانعی جدی در برابر تخلفات هستند. در واقع، تلاش آشکاری در جریان است تا بدنه‌ی تخصصی، به بدنه‌ای مطیع، غیرمنتقد و قابل هدایت تبدیل شود.
این فرایند آرام و بی‌سروصدا پیش می‌رود. کسی رسماً چیزی نمی‌گوید. اما آنچه دیده می‌شود، تغییرات خاموشی‌ست که می‌تواند به قیمت تضعیف مهم‌ترین سد دفاعی در برابر ورود تجهیزات غیراستاندارد، ناکارآمد یا حتی خطرناک به بیمارستان‌های کشور تمام شود.
کارشناسانی که امروز در اداره کل تجهیزات پزشکی مشغول به کارند، در بسیاری موارد، آخرین فیلتر حرفه‌ای بین سلامت مردم و سودجویی بازار هستند. فراری دادن این افراد یا بی‌اثر کردن آن‌ها، اگرچه در ابتدا ممکن است به‌عنوان «تنظیم ساختار» یا «بازآرایی اداری» معرفی شود، اما در واقع به‌معنای حذف دانش، تجربه و سلامت‌محوری از بدنه کارشناسی کشور است.
نکته اینجاست که حذف یا تضعیف تخصص، همیشه یک‌باره به فاجعه نمی‌انجامد. اما آثارش، مثل نشت یک ماده سمی، آرام و پیوسته پیش می‌رود؛ تا جایی که دیگر برای جبران، خیلی دیر شده است.
اکنون که هنوز فرصت هست، شاید بهتر باشد مدیران تصمیم‌گیر، پیش از آنکه فشارهای بیرونی مسیر را تعیین کنند، از بدنه‌ی تخصصی خود محافظت کنند—نه فقط به‌خاطر کارشناسان، بلکه به‌خاطر نظام سلامت کشور. فراموش نکنیم که در برخی حوزه‌ها، حتی یک جابه‌جایی اشتباه می‌تواند بهای سنگینی برای هزاران بیمار به‌دنبال داشته باشد.
این گزارش، نه برای ایجاد التهاب، بلکه برای یادآوری آرامی‌ست از یک واقعیت روشن: تخصص، سرمایه‌ای‌ست که وقتی از دست رفت، خیلی سخت به‌دست می‌آید
دیدگاهتان را بنویسید