از پارک فناوری پردیس تا بلوک شرق؛ صدای تمامیت‌خواهی از قلب دولت در ایران‌هلث
اظهارات حیرت‌انگیز دبیر نمایشگاه ایران‌هلث درباره ضرورت «اصلاح» ساختار این نمایشگاه با حذف تعدد تشکل‌های صنفی از فرآیند سیاست‌گذاری و اجرایی، پرده از پروژه‌ای تمام‌عیار برای دولتی‌سازی نمایشگاه‌ها و مهار جامعه حرفه‌ای سلامت برمی‌دارد؛ پروژه‌ای که بوی بلوک شرق و استالینیسم از آن به مشام می‌رسد.
دبیر ایران هلث – در جدیدترین اظهارات خود، اعلام کرده است که به نیابت از دولت، پارک فناوری پردیس وارد فرآیند «اصلاح ساختار ایران‌هلث» شده تا روندی را که طی ۱۵ سال گذشته در اختیار تشکل‌ها بوده { و به زعم وی موفق نبوده}، تغییر دهد. وی ضمن انتقاد از «تعدد تشکل‌ها»، به‌طور تلویحی آن‌ها را مسبب آشفتگی و ناکارآمدی نمایشگاه معرفی کرده است.
اما نکته آنجاست که:
- اساسنامه پارک فناوری پردیس هیچ اشاره‌ای به صلاحیت ورود به ساختار تشکل‌ها یا مدیریت نمایشگاه‌های صنفی ندارد؛
- قانون بهبود مستمر محیط کسب‌وکار (۱۳۹۰) صراحتاً تشکیل آزادانه و مشارکت تشکل‌ها در سیاست‌گذاری را به رسمیت شناخته است؛
- اصل ۴۴ قانون اساسی، دولت را از دخالت در امور صنفی و حرفه‌ای برحذر می‌دارد؛
حتی آیین‌نامه‌های داخلی وزارت صمت نیز، تشکیل و اداره تشکل‌ها و بسترهای فعالیت صنفی را حق انحصاری جامعه صنفی دانسته‌اند، نه نهادهای اجرایی وابسته به دولت.
اگرچه وی ادعا می‌کند ساختار نمایشگاه را هدف قرار داده، اما لحن و محتوای سخنانش حاوی حمله‌ای پنهان به مشروعیت تشکل‌ها و تلاش برای حذف آن‌ها از مدیریت پلتفرم‌های تخصصی است.
آیا این همان «اصلاح» است؟ حذف صنف از بستر صنفی؟ آیا قرار است نمایشگاه‌های تخصصی حوزه سلامت، به ویترین سیاست‌گذاری دولتی تبدیل شوند؟
آقای دبیر، از کدام جایگاه و با چه مبنای قانونی، ساختاری را که محصول مشارکت صنفی است، در حال مهندسی مجدد هستید؟ چرا پارک فناوری پردیس باید به جای تشکل‌ها، برگزارکننده یک نمایشگاه صنفی شود؟ چرا هم‌زمان، اعتبار تشکل‌ها را زیر سؤال می‌برید؟
آنچه شما «اصلاح ساختار» می‌نامید، چیزی جز پروژه دولتی‌سازی، حذف تشکل‌ها، و مهار صداهای مستقل در صنعت سلامت نیست.
باور اینکه یک نمایشگاه صنفی بدون حضور نمایندگان صنف می‌تواند به رشد و رقابت کمک کند، تنها در ذهنیتی تمامیت‌خواه و متمرکز قابل پذیرش است.
این نخستین‌بار نیست که مفاهیم سیاسی و امنیتی، در پوشش «توسعه و اصلاح» به ساختارهای صنفی تزریق می‌شوند. اما این‌بار، هشدار جدی‌تر است؛ زیرا بحث تنها بر سر یک نمایشگاه نیست، بلکه بر سر حق صنف در حاکمیت صنفی است. سکوت امروز تشکل‌ها، فردا به حذف کامل آنان از سازوکارهای تصمیم‌سازی خواهد انجامید.
گویا آنچه قرار بود «نمایش قدرت صنعت سلامت ایران» باشد، امروز به سکوئی برای زمزمه‌های تمرکزگرا، دولتی‌سازی و مهندسی جامعه صنفی تبدیل شده است. از پارک فناوری پردیس تا بلوک شرق؛ مسیر آن‌قدر دور نیست که در لابه‌لای واژگان متکبرانه و استراتژی‌های غیرشفاف پنهان بماند.
از دولت سیزدهم، به‌ویژه معاونت علمی و فناوری ریاست‌جمهوری که به‌جای تمرکز بر توسعه فناوری، وارد عرصه سیاست‌گذاری نمایشی در ساختار نمایشگاه‌ها شده، انتظار می‌رود هرچه سریع‌تر موضع شفاف خود را درباره حذف نهادهای صنفی از فرآیند برگزاری ایران‌هلث اعلام کند.
معاون اول محترم رییس جمهور آقای عارف، دبیر نمایشگاهی که امروز سخنگوی رویکردی تمرکزگرا و دولتی شده، بر اساس کدام قانون و کدام مصوبه رسمی، خود را صاحب اختیار ساختار اجرایی و صنفی ایران‌هلث معرفی می‌کند؟ اگر نماینده دولت است، کدام مصوبه به او این اختیار را داده؟ اگر نیست، چرا به‌نام دولت سخن می‌گوید؟
در همین راستا، کمیسیون اصل ۹۰ مجلس شورای اسلامی باید با فوریت به موضوع ورود کند. واگذاری نمایشگاه ملی ایران‌هلث به یک نهاد دولتی (پارک فناوری پردیس)، بدون رعایت فرآیندهای قانونی، بدون مشارکت تشکل‌ها و با حذف بدنه حرفه‌ای صنف، می‌تواند مصداق نقض حقوق قانونی تشکل‌های مستقل و تضعیف اصل ۴۴ قانون اساسی باشد.
نمایشگاه ایران‌هلث، متعلق به صنف سلامت است، نه حیاط خلوت هیچ نهاد دولتی.
دولت، حق ندارد زیر لوای «اصلاح ساختار»، استقلال صنفی را قربانی مهندسی سیاسی و تمرکزگرایی کند.
این مسیر، نه به توسعه می‌انجامد، نه به اعتماد.
میلاد زارعی / خبرنگار اجتماعی – سلامت
دیدگاهتان را بنویسید